20130122

ankara kadar siyah

bir anda kayboldu kaybolmama ümidi ile... 

birkaç kelime okusam cümleler diziliyor ardı sıra. birkaç cümle okusam yakama yapışıyor bu öykü. bir iki yaz diyor akıl. sonra sus diyor ne haddine. gelmiş geçmiş en çetrefil yolculuğun ardına sığınıyor tüm kayıplar. koskoca bir şehir kayboldu gözümün önünde yolculuktan bahseden kim?

o adam gittikten sonra oldu her şey. demek ki gidilebilir bir şehirdi bizimkisi. ben sadece bu şehre gelmeyi ve kalmayı bilmiştim, ona da gel demiştim. geldi... ve sonra bir gün apansızdı.. kayıp dediler, yokluk dediler kızılay'dan eve kaç saatte yürünürdü bilmezdim. ama şu sıra o kadar çok öğrendim ki. İçimde öyle bir Kocaeli var ki, her gün Kızılay'dan eve yürüyor...saatler sonra dönüp bakıyor kendine ardında hala koca bir şehir.... bizimkisi.... aynı uzaklık aynı sarhoşluk, aynı sır ve aynı uzaklık. söylemiş miydim. sahi uzaklığı dile getirmiş miydim. olsun bak burdan da çıkarılacak bir şey var. haykırış var. bağırtı. küskünlük. kızgınlık ve karanlıklar var...

şehir soluyun beyler! size en yakın olanını alın avcunuza çekin içinize. sabahla durun karşısında çünkü o hep karanlık. hepsinin için küskün karanlık. ufacık bir temas etsek simsiyah oluyor içimiz. 

-ankara kadar siyah hep bizim içimiz.