#mutlulukyolu kitabı okuma seyri oldukça uzun sürdü. Keyifli bir okuma olduğu için yavaş yavaş ve zamana yayarak okudum. Mutluluğun aslında peşinden koşmakla elde edilemeyeceğine, bazen sadece zamanın akışını gözettiğinde açığa çıkabileceğine, bazen de iç huzurun verdiği keyfin mutluluğun yerine geçebileceğine dair fikirlerim zaten vardı. Daha evvel yaptığım okumalar ve deneyimlerim beni bu konuda oldukça düşündürmüştü. Bu kitabın da bana okuduğumda sunduğu şeyler bunlardan farksızdı. Peki neden sevdim? Aslında bu konuyu hatırlamak, kendimize ara sıra da olsa hatırlatmak, hatta tekrar da olsa benzer konuda düşünmek doğruya doğru "iyi geliyor". Hayatın geneli sizi olumsuza doğru hızla çekerken -bir girdap gibi- düşünüşü, yaşayışı silkelemek cidden iyi geliyor. Zaten bu konuda pek çok okumamı olabildiğince aralıklı ve zamana yayarak yapmaya çalışma sebebim de bu.
Mutluluk yolu da Bertnard Russell'ın oldukça kişisel anlatımlarıyla sürüyor. Zaten mutluluğun rotasını da kişisel bakış açısını değiştirmek ya da dönüştürmekle gerçekleşeceğinin de altını çiziyor. Kalabalık ya da toplu bir eylem olmayan, durumun ya da olayın sebep sonuç çözümlemesi ile varılabilecek bir yol olduğunu söylüyor. Bazen kendinizi olumsuz durumun içinden çekip çıkaracak gücü bulamasanız bile iyi olanı hayal etmekten vazgeçmeyin diyor. Tüm katlanılmaz şeylerin acısı hafifliyor... Bir noktada çıkılabileceğine sadece inanmak bile iyi gelebiliyor. Dil ile başlayan değişim hareketle de desteklenmeli de diyor yazar. Hareketi esas almak kolaylaştırıcı etki yaratabiliyor. Kitabı bir izin/tatil zamanına denk getirmek oldukça mantıklıydı. Bu da tavsiye olsun.
#Bertrandrussell
