sindirim

Bir kanalizasyon çukurunun yakınlarındayım geçen hafta, etrafımı sarmalamış 'aynı'ların kokusunu toplamaktayım. İlk kez beni mutlu eden, 'sünger gibi bir beyin'e sahip olmamanın verdiği huzurla çıkıyorum: arşa değer belki başım!

Aslında çıkmıştım geçen akşam. Hatta o zaman arş pek bi yakıncaktı. sıcaktı. Ara ara kızdım, ara ara sızdım. Üzüldüm, süzüldüm. Mutlu da oldum. Daha çok!

Bi saniye:

'Mutluluğun o incecik zarına yaptığı geçici basıncı hissediyorum. Ve kalıcı kılmak için basıncı artırıyorum.'

Basınç muvaffakiyetle fazlaydı. Kalıcıydı. Zaten hep kalsındı. Şimdilik orda, daha sonrasında ise hep yanımda.

Aslında gördüklerim önce mutlu etmese de sonrası aldığım duyumlar beni mutlu etmekte. Hep böyle kalması dileği ile.

not1:aslında2: her okuduğundan,
yaşadığından bir şeyler öğrenmek,
kapmak, kapıştırmak için
sünger gibi beynim olsun isterdim.
-sıktığın zaman eski haline dönmeyeninden)

not2:
yalana sığamayan kabuktum geçen akşam ve
beni kabuk gibi saran bir annem vardı yanımda,
mutluydum.