Emibian, Elika ve türevleri

Eminim bunların bir isim olduklarını dahi düşünmediniz. Ve eminim şimdi düşününce de gülümsemediniz. Hani aklınıza çılgın bir fikir geldiğinde gözleri faltaşı açan insan gülümsemesinin yanından dahi geçmediniz. O zaman yaklaşın yamacıma, anlatacaklarım var.

Bir karakter düşünün hiç olamadığınız kadar mutsuz. İsmi cezbediyor sizi. Onu yaşamak istiyorsunuz ama yapamıyorsunuz. Çünkü siz başka birisiniz.
ve ben size şunu söylüyorum:

"Karakter her zaman karakterdir. Nasıl mı insan olurlar? Pokemon izleyip camdan atlayan çocuk gibi hissetmiyor musunuz bazen kendinizi? Tek şansınız ölmemiş ve hala kendinize bakıyor olmanız! Bakmak için bir geçmişi olmayan kurgu mahsulü karakterlerin dünyasında ne işiniz olabilir ki? O karakterin yaratıcısı bile kendisi "öyle" olamadığı için yaratmıştır ve "tam" yapmıştır her şeyi onda. Siz de o tama meyil edip kendi "yarım" insanlığınızla "olmaya" çalışıyorsunuz. Yok öyle bir şey. Karakter karakterdir ve hiç bir zaman insan olmayacaktır. İnsanı tamamlamak bir ömür sürecekken, karakterin öttürdüğü boruyu öttürmek hırsızlık olacaktır."

Sonuç olarak, aynaların içerisinden geçen biri olmayı isterdim. O Elika'ydı. Seneler önce yazmaya çalıştığım asla tamamlanmayan öykümün baş karakteri.  Aynaların içerisinden geçen biri olmayı isterdim, sizin siluetinizin en derininde konaklayan...Kokunuzu kokusu yapan.  Denedim ve ellerim kanıyor hala. Bu kanın bir ömür boyu akmayacağını biliyorum. Sizin siluetinizin ise hep o aynada kalacağını. Ve benim de o aynaların içinden geçen biri olma isteğimin hiç geçmeyeceğini.