Tüm otogarlar hep gidenlerin gülümsemesiyle mi anlamlıdır?
İnsanlar gitmişliklerine seviniyorlar hep. Dönüşler donuk, sanki mutsuzlar. Nedendir bilinmez sanki, içlerinde dönmek istememek var. Ben gitmeyi de dönmeyi de çok istedim. İkisini birden gerçekleştirecek denli güçlü ve kararlıydım. Gittim tüm kalbim, ruhum ve zihnimle.
İç huzur bu olsa gerek.
Gitmek ve dönmek ikisi de aynı kararlılık ve hissiyatla yapabilmek bu olsa gerek...
Gitmeden önce sana şiirler yazdım ama gelmeden evvel hepsini kendi odamda bıraktım.
Hepsi bana aitlerdi öncesinde de şimdi de. Ben bana ait tüm duygularımı sana yakıştırdım, seninle anlamlandırdım. Bu o kadar çok bana ait şeyler ki, istersem şimdi sana hiçbir şey göstermeyebilir ve içimde tüketebilirim enerjimi.
Ama dur!
Beni zehirlemesi an meselesi.
Tüm bunlar bir başkasında dönüşmeyecekse benim içimi kemiren bir kezzap olabilir işte şimdi.
Hatırlıyor musun, onunla elimizi yüzümüzü yıkamak istemiştik bir keresinde, sonra da Cronenberg* bize sevdirir yaraları demiştik.
Sevemedik elbet.
Kabuk bağlıyorlar.
Özsuları akıyor, izin vermeyelim de sadece benim içime akmasınlar...
Sadece bende kalmasınlar...
13 Ağustos 2010
*Yön: Cronenberg - Film: Crash
gitmek diye birşey yok.....çünkü her yerden dönülebilir ama hiçbir yere gidilmez..çünkü gitmek tanrılaşmaktır...tanrıysa çoktan gittiğine göre giden yok..gitmek yok ..insan sadece dönüyor...tüm yollardan dönüyor..dönüşüyor çünkü...sadece bu ..gitmek yok sadece dönmek ve de dönüşmek var..
YanıtlaSil