Sanat Tospağalar içindir.

Sanatını konuşturarak söz-yazı-resim vs. ye içini dökmüş insanların çoktur kıymeti nazarımda. Bu kıymet verdiğim şeyde kişisellik ararım ama çokca. Yoksa yazının bir kimliği, o yazı başkasından aynı şekilde çıkabilecek tek bir düşünce silsilesi kafamı meşgul ederse, at çöpe.
Geçenlerde bir arkadaşa burda yazı yazmaya meyil etmişti ki 'ne yazayım, hani insanlar merhaba tarzında bişi mi olsun?' dedi. Zaten o noktadan sonra yazarlığına el koydum arkadaşın(:P) o farkında değil -ki gördüğünüz üzere 'tek tabanca,tek Tospağa' devam etmekteyim bloga.
Benim arkadaşa cevabım ise şu oldu: İnsanları fazla kaile alacak bir yazı yazma. Kendini ön plana çıkar azcık da gizem kat - merak ettir, sanal alemde rajon budur!, zaten devamı gelir.
Yazmak başlı başına bir sanat oldu günümüzde. Hayır 'cnm hayat bu.sende busunnn iştee.kal gelir arada bi, sonra durulursun;) ' şeklinde bir yazma halinden söz etmiyorum. Anladınız siz.
İki cümleyi yan yana getiremeyen insanlar çoğaltıkça, yan yana getirenlere kıymet artıyor diyorum. Dedim bile. Ama cidden bu böyle. Yazarken de bu cümle kuramayanları anlatan bir yazı baz alınırsa ortaya 'malzeme'den başka bişi çıkmaz. Hayır, onların anlayacağı dilde yazmaya başlarsan sen kaybedersin. Anlama sınırını zorlayacak türde bir yazı yazarsan ve bu yazıda başlı başına bir 'sen' olursan, değmeyin keyfim-(n)-e. Ama bir noktada anlaşalım: fazla David LYNCH filmi izlemeyin ya da Nietzsche okumayın yeter (!), okursanız ya da izlerseniz de belli etmeyeceksiniz anlaştık mı ?

Beytepe Kaplumbağası ne dedin sen şimdi:
(gayet makul ve anlaşılır bir son bekleyenlere
ahanda bu cümle)

Sanat ne toplum için, ne de toplum sanat için.
SANAT TOSPAĞALAR İÇİNDİR!(nokta)