Her zamanki gibi gitmişti olay mahalline, en ufak bir sorgu sual yönlendirmemişti kendine bu kez nasıl olacak diye. Gittiğinde her şey çok güzeldi, muazzam işliyordu saat. Plan yoktu ama belli bir saatin gelmesi ve geçmesi gerekliydi pek çok şeyde olduğu gibi. Saat kendi yolunu bulmuş ilerlerken kendinde bir duraksama hissetti. Aslında her şey her zamanki gibi değildi. Değişen bir şeyler vardı hayatında ama bu kadar net farkında oldurtacak bu ânı bekliyormuş pusuda. Çıktı ortaya o rahatsızlık hissiyatı bir anda. Ne söyleyeceğini, nasıl davranması gerektiğini, nasıl seslenmesi ve üslubunu nasıl ayarlaması gerektiğini bilemedi bir anda. Ne yöne çekileceğini, nasıl bir tepki alacağını kestiremedi. Her şey eskisi gibi değildi. Herkes aynıydı ama o değildi. Değişmişti bir şeyler hayatında ve bu o anki her türlü davranışına yansımalıydı. Bu bekleniyordu. Olması gereken buydu. Bir an yapmadığını görünce kendini suçladı. Saçmaladı sonra. Cümleleri birbirine karıştı. Dinlemedi kimseyi. Kulağında nasıl olması gerektiğini anımsatan bir ses yükseldi. Yükseldikçe o üzüldü. Asla sinirlenmedi ama hayatında bundan sonra yapmayacağı her şeyi o sesle birlikte kazıdı zihnine. Bir kez daha teşekkür etti bu hali yaşatanlara. Bir kez daha görmüştü kendini onların nazarında. Nefret etti, iyiki öyle değildim dedi. İyi ki sıyırdım kendimi dedi. Farkı fark ettim dedi. Son bir kez daha küfretti. Bu kez yer gök inledi. Hani son olacaktı dedi. Gittikten sonra bir daha böyle olmayacağını biliyordu. Bunu bildiğini fark ettiği dakika da ses sustu. Üzüntüsü geçti. Yüzü güldü birazcık daha. Bu gülüşün içine yansıması için birazcık daha zaman istedi ve ayrıldı olay mahallinden.

Not:Yazıdaki resim Kim Ki duk'un Time/Zaman filminden bir karedir.