Kedi gibiydim ip yumağı gibi hayatımda bana keyif verecek pek çok şeye dahil olmuş ve onlarla mutlu mesut uğraşıyordum.
Birden o ip her yanıma sarılmaya başladı. Bir kalabalık yarattı. Hayatımda bir ip yumağı olmasını seviyorum hala. Karmaşayı, ayrı ayrı pek çok yerde birden olmayı...
Peki ama düzensizliği? İşte bunu hiç sevmiyorum.
Her şey bir anda olsun bitsin istiyorum, bana bağlı değilse çıldırıyorum. Bir kedi olmayı sadece ip yumağıyla oynarken kabul edebiliyorum. Yoksa bir kaplumbağa olmaktan gayet mutluyum. O yığını, karmaşayı kabuğun altında yaşamaktan mutluyum.
Yetişmeliyim.
O ip yumağıyla tekrar keyif verici şeyler yapmaya yetmeliyim.
Düzene sokmalıyım. Günlere bölünmeliyim.
Saatleri durdurmayı değil, akarken birtakım karmaşaları çözümlemiş olmasını umut etmeliyim.
Düzen bu aralar herkesin, özellikle de öğrencilerin en çok muhtaç olduğu şey. Yalnız değilim, farkındayım.
YanıtlaSil