Tospağa kaşınıyor no 2: Din

İnanç. Hani şu din ile bağdaştırılan ama aslında sadece din ile ilgili olmayan sözcük.

Çok bohem bir konu değildir kendisi. Herkes kendince inanıyor neticede. Ben burda din ile ilintili olanından bahsedeceğim size.

Etrafta bir tür dayatma, öğretme, yanlışlama, kötüleme metodu kullanılıyor inanca dair. Hani bu metodları ne gibi durumlarda olduğuna zaten biliyor olduğunuzu düşünerekten değinmeyeceğim.

Bilmedikleri ya da yadsıdıkları şey; inanmanın sadece eylemi gerçekleştiren kişinin kendisine yarar getirdiğidir.

Bir başka şey de; inanmak eylemi inanmayanı yargılamayı da reddeder.

Bunu farkında olmayan bünyeler dayatma eylemine girer.

Bu beni çok sinirlendirir.

Tercih meselesidir. "İnanmak" ne demek bilmeyenlerden sınıfındakiler bunu bilmek istemez.

Kişi ister inanır ister inanmaz,bunu fak edemez.

Açıkcası burada kendi kimliğimi açık etmiyorum. Bu yolu pek yararlı bulmuyorum.

Sadece insanları dini yüzünden sınıflara ayırmanın yanlışlığına ve doğru yolu gösteriyor olduklarını zannedenlerin de saçmalığına değinmeye çalışıyorum.

Bir doğru yol vardır o da kişinin tercih ettiği yoldur.

Bazen söylemler dolaşır ortalıkta. İnanılan şeye dair. Sonra inananlar "vay efendim" etkileşimine girip ahkam keserler. İnanılan şey o kadar büyüktür ki birileri "üf" dese yıkılacak bir şey de değildir.

Bir de bunu anlaşılsa zaten hiç sorun yaşamayız bu yolda...

Bir de din konusunda "dogma" yönü, yani konuşulamaz tartışılamaz yönü, sadece inananların içerisinde makbuldür. İnanmayan biri istediği gibi konuşup tartışabilir. Bu pek çok şeyde böyledir.

Bundan inananlara bir zarar gelmez bu anlaşılmalıdır. İnanmayan istediği tedbili mekanda borusunu öttürebilir. İnananın ona karşılık bir şeyler öğretmeye çalışması yanlış ve saçmadır. Savunma mekanizmalarının kullanıldığı yön sadece kendisine yarar getiren yöndür. Başkasının anlaması da mümkün değildir. Çünkü bir kez inanmamıştır.


Öyle işte.

bknz. a