Kuklanın iplerini bırak-mış artık

Hayata dair daha büyümüş bakışları, büyümüş bedeninde yeşerten bir kukla artık o.
Onun için yazmıştım yanlış anlaşılan tüm bu satırları:

İpleri olmayan kuklanın yanındaydım tam bir hafta! Bir kez daha, bir hafta daha katlandım onun acısına. Acı çektikçe parça parça olan yüreğini seyrettim. Puzzle zannettim önce, birleştirmeye çabaladım büyük bir gayretle. Tüm çabam onun içindi. Görünürde hiçbir şey yapmadan yorulan bir insandım. Yüreğimde ne kadar sevgi varsa ona akıtmaktan yoruluyordum. Daha az uyuyup, dinç kalarak koruyordum. Ama ne kadar? Tam bir hafta..

Sonra... Sonra "O" geldi.Aslında hep ordaydı; ama sevgili kukla ve ben onu görmemek için direniyorduk.. "O" geldi ve kestiğim tüm ipleri yeniledi. Her şey yine eskisi gibi..Ama sevgili kukla yine gelecek ben yine ipleri keseceğim.. Ta ki O'na o iplere ihtiyacı olmadığını hissettirene dek!...

23.08.05 ve onu takriben tüm med-cezir leri(!)