ağız kıpırtısından anlamlar çıkartıyorum

aralık'09 kitap kurdu

Merhaba,

Yazacağım bu mektubu sevmeyeceğimden eminim. Seni bilmiyorum. Ben ki bugünlerde yazdığım hiçbir şeyi sevmiyorum zaten. Yaşadığım hayatı, ellerimi, kokumu, evimi, yatağımı.. Ayak bastığım merdivenlerden hele nefret ediyorum. Beni bir yere götürmeyecekmiş gibi geliyor. İndiğimde ya da geri döndüğümde de bir anlamı olmadığını görüp devam ediyorum sonra. Konuşurken ağzımdan çıkan her kelimeden nefret ediyorum. Sessiz kaldığımdaki asık suratımdan. Bazen ellerime bakıyorum tüm parmaklarım birbirini yemiş gibi eğiliyor ben isteyince falan. Bir tek benim isteğime bakıyor ve ben hiçbir şey istemiyorum. Eve geliyorum evin yolunu hala biliyor olduğuma küfretmek istiyorum. Sahi nasıl unutsam? Annem yüzüme bakıyor. Neredeydin der gibi… Belki de soruyor bilmiyorum. Ağız kıpırtısından anlamlar çıkartıyorum. Annem diyorum o acaba beni doğurduğu günden beri mi benden nefret ediyor. Ben ondan kaç zamandır nefret ediyorum? Kendi hislerimi yansıtmaya çalışıyorum. Bunu anlıyorum. Annem aslında beni seviyordur herhalde. Peki ya ben? Peki ya sen? Beni sevme sakın ha. Beni severken bana sormuyor çünkü insanlar. Buna gerçekten kızmaya başlıyorum. Sevmeye başladıkları anda sıyrılmak istiyorum o kimlikten. Sahi kimlik? Kime aitsin? Kime aitiz? Ne yazıyor orada? Seni sevenlerin isimleri mi? Anne baban seni sevmeli mi? Bir gün hiç sevmeyeceğim bir çocuk dünyaya getiremez miyim? Yahu sahiplikle mi geliyor sevgi. Sahip olmadan sevsek? Hiç gerek yok aslında böyle şeylere…

Sana sormak istediğim, seni en iyi anlatan kelime nedirdi aslında? İşte şimdi bu kelimeyi bana söylemeni istesem.. Senden bu mektubu alıp okumanı istemek dışında bir de bunu istesem. Ne çok şey istiyorum. Bir kelimeye sığabiliyor musun? Gerçekten sığabiliyor musun? Sığmalı mısın? Sen kimsin? O kelimenin bilmem kaçıncı harfi ya da bunu okuyan bilmem kaçıncı kişinin isminin son hecesinden türeyen hangi kelimesin?

resim: ihsan arı