akış / mihayl csikzentmihayli

Artık yapamadığım, yapmaktan kaçındığım her şeye bir bir burnumu sokuyorum. Meditasyona başladığımdan bu yana anın içerisinde kendimi alıkoyduğum her şeyi daha net görüyorum. Ertelemeye yüz tuttuğum, vazgeçmeye meylettiğim kendimle ilgili her şeyi bozguna uğratıyorum. Daha bir canlı oluyor. Kimileri için basit olan şeyler bana inanılmaz heyecanlı geliyor. Aldığım hazzı doruklarında yaşıyorum ve yapı itibariyle de dışavuruyorum. Aslında duygularını kolay gösterebilen biri -ben- için akışı karşılamak daha kolay. Asıl güçlük duygularını çok iyi gizleyenler için başlıyor. Bu da önce kendi kendinize itiraf etmeniz ve dillendirmeye daha meyilli olmak için çabalamakla olabilir. Gün içerisinde durup şöyle ufak ufak boşluklarında nefes almak, gökyüzüne bakmak, o durduğu yerde asılan yüzünüzün farkına varıp gülümsemek öyle iyi gelen ve öyle basit bir yöntem ki... Hayır polyannacılıktan bahsetmiyorum, koruyamadığımız ruhumuzun bizi hasta ettiğinden ve hasta olduktan sonra değil olmadan önce bunu farkına varmaktan söz ediyorum. Ya da kendinizi iyileştirmenin yöntemleri olduğundan. Hani tüm hastalıkların kökeni psikolojik ya.. Günlük telaşın içerisinde büyüklü küçüklü bin türlü derdimiz olduğunu farkındayım. Bir yandan da hiç mi kendinize iyi gelecek bir şey yapmıyorsunuz. Bu yaptıklarınız senede 1 hafta tatil yapmaktan, haftada bir günle sınırlı kalmaktan öteye geçmek zorunda diyorum. Her gün, gün içerisinde olmak zorunda olan bir ritüeliniz olmalı. Bana beslediğim kuşları sadece o ana odaklanarak birkaç dakika izlemek iyi geliyor. Buna çoğunlukla gök yüzüne bakarak nefes egzersizi yaptığım başka anlar eşlik ediyor ve daha birçok şey buluyorum, arıyorum, hissederek neye ihtiyacım olduğunu görerek kurguluyorum. Gözüm kendimde. Doğa yürüyüşleri zaten o kadar canlı ki... Orada kontrolü bırakmak, bir rehberin seni yönlendirdiği yoldan yürümek ve doğanın muhteşem planlarına dahil olmak. Hayatın içerisinde kontrolü bırakamayan ben için inanılmaz iyi bir deneyim. Bıraksanız size saatlerce trekking övebilirim ve kesinlikle meditatif bir eylem diyebilirim. Gelelim kitaba.. Bu literatürde aslında herkesin amacı ve anlatmak istediği şey aynı. Berrak Yurdakul ile başlayan okumalarımı çoğaltmaya çalışıyorum. Çünkü akış deneyiminden günlük hayatta uzaklaşmak an meselesi, etrafınızda kimse de dertlerinden öte bunları konuşmuyor. O sebeple kendinize hatırlatıcı okumalar bulmak ve ritüeller oluşturmak anda kalabilmek için tetikleyici oluyor. Akış kitabı da bu yönde, bu literatür için kesinlikle önerebileceğim bir kitap.