Karen Horney nevrozlar ve insan gelişimini anlatırken seçtiği başlıklarla yola koyulmuş. Görkem arayışı, nevrotik gurur, kendinden nefret etme ve kendini hor görme, kendini ortamdan silme çözümü, çekilme: özgürlüğün cazibesi, insan ilişkilerindeki nevrotik rahatsızlıklar bunlardan birkaçı. Başlangıçta kitabı hayatımda bir şekilde ucundan kıyısından varolan ve benimle bağı olan ya da artık olmayanlar üzerinden okumaya başladım. Sonra iğne bana da battı. Sonra sonra şunu kavradım aslında nevrotik olmayan tek bir davranışımız dahi yoktu. Kenndimi de dahil ettiğim çark oluştu. Peki hal böyle olunca neyi nasıl anlayabiliriz, kavrayabiliriz; alışkanlıklarımızdan, kendi olanaklarımızı kullanmaya, kendi sorumluluğumuzu almaya nasıl evrilebiliriz? Özelliklerimize, sorumluluklarımıza, irade koyduklarımıza ve sınırlandırmalarımıza gerçekçi bir tutumla nasıl bakabiliriz? Herkese gerekli olan bir tık gururun nevrotik bir gurur olmamasını nasıl kolaçan edebiliriz? Nevrotik dünyanın içerisindeki aynada dünyayla ve kendisiyle arasında sadece kendi düşüncelerini gören birini nasıl tanımlayabiliriz. Eğer biz öyleysek manevralarımızı nasıl geliştirebiliriz.
Bunca yıldır yaptığım türlü psikanaliz okumasında kendimce öğrenmeye açık olduğum durumlar üstüne görmeye açık olmak eklendi. Anda kalma kazanımlarım yadsınamaz. Anı kolaçan ederek tepkilerimi süzgeçten geçirdiğim, geçmiş deneyimlerimin aksını bugünde gördüklerimin üstünden ayırarak, ayrıştırarak, sen bir şurada dur diyerek ilerlediğimi söyleyebilirim. Karen Horney etraflıca çizdiği nevrozların oluş şekillerini anlattıkça kendini güçlükleriyle birlikte olduğu gibi kabul etmenin, kendi üzerinde de yaşam sürecinin bir parçası olarak çalışmayı kabul etmenin bir başka çözülme olduğuna değiniyor. İnanılmaz kıymetli bir okumaydı benim için. Bu kadar etraflıca ve anlaşılır bir dil ile sunulması ve çevirinin de bu yolda hakkını vermesi çok sevindirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder