"Şimdi ise son kutunun
yarısındayım ve saat
gece yarısını çoktan
geçti. Bahsettiğimden
başka düşünceler kafamı
dolduruyor; düşünceler
değil de, imgeler,
hatıralar. Birçok şey
bulduğum şehirlerden
hatıralar: Riga,
Napoli, Münih, Danzig,
Moskova, Floransa,
Basel, Paris. Münih'te
Rosenthal'in gösterişli
odalarının, merhum Hans
Rhaue'nin ikamet ettiği
Danzig Stockturm' un,
Kuzey Berlin'deki
Süssengut'un küf kokulu
kitap deposunun, bu
kitapların geldiği
evlerdeki odaların
hatıraları; Münih'teki
öğrenci dairemin,
Bern'deki odamın,
Brienz Gölü kıyısındaki
Iseltwald' in ısszlığının ve nihayet
etrafımda yükselen
binlerce kitabın ancak
dört veya beş tanesinin
geldiği çocukluk odamın
hatıraları. Ne mutlu
koleksiyon yapan adama
ne mutlu sefa süren
adama! Haysiyetsiz
varlığını Spitzweg' in
"Kitap Kurdu" maskesi
altında sürdürebilen
kişi kadar kendisinden
hiçbir şey beklenmeyen,
kendini daha iyi
hisseden insan yoktur.
Çünkü içinde
koleksiyoncu için -ve
gerçek bir koleksiyoncu
diyorum, yani olması
gerektiği hâliyle- bir
nesneyle kurulabilecek
en samimi ilişkinin
sahiplik olduğunu bilen
ruhlar veya en azından küçük bir cin vardır.
Onlar koleksiyoncunun
içinde hayat bulmazlar;
esas koleksiyoncu
onların içinde yaşar.
Ben de böylece
huzurlarınızda
kitaplardan onun
yuvalarından birini
inşa ettim ve şimdi de
içeriye girip sizlerden
ayrılacak; tıpkı olması
gerektiği gibi."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder