Hiroshima mon amour (1959)

İşgal altındaki Fransa’da bir alman askerine aşık olmanın ve bu sebeple toplumdan dışlanmanın, ailesinin reddinin önüne geçemeyen, üstüne üstlük sürgün layık görülen Elle rolündeki Emmanuelle Riva, tüm bunların üstüne sevgilisini kaybetmenin de dehşetini yaşayarak tek başına hayatta kalmaya çalışan bir kadındır.

Şimdi kendisini dinleyecek ve tüm yanlışlıklarına rağmen kendisini sevecek Lui rolündeki Eiji Okada’ya anlatıyor olmasının yine yasak bir aşk içinde nüfus etmesinin anlatımıdır film.

Ama bu kadarla da kalmayıp, yasak aşkın içinde koşut bir anlatımla birleştirilmiş Hiroshima olayları yer almakta. Savaş sonrası Hiroshima sokaklarını ve atom bombasının insanlar üzerindeki fiziksel etkilerini gösteren kareler Children of Hiroshima adlı belgeselinden alınmıştır. İç içe geçmiş 2 yasak aşkın acısını, sebep olduğu şiddeti ve hüznünü Hiroshima’yla birleştirerek sonunda Fransa ve Japonyayı temsil eden iki insanın kendi bireyselliklerinde ‘ülke’ barındırdıklarının, bu bunu içleri kan ağlayarak yaptıklarının resmidir bu film. Oldukça yüklü şiirsel anlatımı ve tutkunun sürreal damarlarda dolaştığı, insana bi noktadan yok artık dedirttiren ama sinema tarihi açısından ‘tarih’ bazında doyurucu bir film diyebilirim. Siyah beyaz olması bu yoğunluğu artırmakta ve film esnasinda devamli çalan Jean Michel Jarre’nin RendezVous’u filmle bütünleşmiş akla kazınan bir melodi olmuştur.

Pek çok sinema eleştirmeninin (Atilla Dorsay) ve yönetmeninin (Akira Kurusava) yerden yere vurduğu, Alin Taşçıyan’ın ise en çok sevdiği filmler arasında olan bu filmi Alain Resnais, filmi 24 saat içerisine hapsetmiş olup; bir dönemi, olaylar silsilesini oldukça güzel resmetmiştir.

Tokyo Soykırımının ayrıntılı anlatımı için tıklayın.