Bazen o kadar şaşırıyorum ki, rahatlık tepiyor insanları. 180 derece değişiyor pek çok yüz. İfadesiz bırakıp şaşkınlığa yardım ediyor hararetle. Ben insanların bu hallerine çok şaşırıyorum. Hele de bir çocuğa annelik yapan insanların düşünce ve davranış kombinasyonuna afallayıp kalıyorum. Ya karşılarındaki insanların hiç düşünmediğini düşünüyorlar ya da kendileri aslında düşünmek gibi bir eylemi yababilme yetisine hiç ama hiç sahip değiller. Çocuklarını nasıl kandırıyorlarsa diğer insanları da öyle kandıracaklarını sanıyorlar. Anne olunca çocuklaşıyor beyinleri, bir zamanlar diğerlerinden olduklarını unutuyor olsa gerek kimileri. Bir dönem sadece çocuğa odaklanıp kalıyorlar. Sonra geçiyordur belki, belki...

Aslında kadından korkulur derler ya, anne olan kadından daha bir korkmak lazım. Annelik hissi çok menem bir şey, kontrol edilmediğinde kötü sonuçlara yol açabiliyor.