20080604

Bir çocuğu psikopatik yapacak anne saçı çözümlemesi

Geçenlerde tıklım tıklım ego otobüsü seferlerinden birinde ayakta durmak için üstün bir çaba harcarken, oturanları da eş zamanda incelemeyi sürdürüyordum. Her zaman yaptığım gibi. Bir takım çıkarımlar, düşünce silsileleri aldı götürdü beni. Zaten gidilen yolun kıymetini nasıl insanların beni daha çok düşündürdüğüyle ölçmeye alıştım artık. Birinin üzerinde kaç dakika daha fazla durabiliyorsam o insan benim gözümde daha bir değerli, daha bir sonraki görüşümde sizi bir yerden tanıyorum ama bilemedim şimdi dedirtici oluveriyordu.

Böyle günlerden birinde çocuğunu kucağında hareket halindeki otobüs kadar hareket halinde oturtmaya çalışıyor olan bir kadın dikkatimi çekti. Kadının kucağındaki çocuğu 5-6 yaşlarında olsa da, aklı erecek bir çağda olduğu aşikârdı. Çocuk camdan dışarıyı uzunca seyrettikten sonra annesine doğru kafasını kaldırdı ve büyük bir şaşkınlık vermeme sebebiyet veren o cümleler duyuldu:

-Annemin saçları ne güzel, ne güzel...

Bu cümlede belki hiçbir şaşırtıcı unsur yoktur ama bahsi geçen ve okşamaya meyil etmiş ellerin bir türbana doğru uzandığını düşününce ağzınız benimki kadar açılır mı bilmiyorum?!

Annelerin saçları daha bir okşanma isteği uyandıran türdendir bilirim. Benim yaşım elvermediği için 'afacan, afacan' diyerek severim. Ama bu çocuğun gerçekten okşamak istediği o saçların bir küçük bez parçası ardında olmasını geçtim, o bez parçasını annemin saçları ne güzel diye sevmesi....Söyleyecek söz bulamıyorum. O kadın hiç şaşırmadı ama ben şaşırdım. Çocukların hayal güçlerini 'Türban altında birkaç tutam saç var aslında!' hayalleriyle değil, o türban da aslında saç yerine geçebilecek doğrultusunda geliştirmek ne kadar çarpıcı, bir o kadar gerçek ve ne kadar şaşırtıcı...

Ego toplu taşıma seferlerinden birinde bu çocuğu bugünlere taşıdık ya hadi hayırlısı, daha neler göreceğiz demeden edemiyor insan!

6 yorum:

  1. Ufak bir detayı gözden kaçırıyorsun; o kadının saçları evde, mahrem arazide açıkken "namahrem" olan kamusal alanda kapalı ve çocuk da o açık hali bilip davranıyor.

    Kafada "bez parçası" varken de yokmuş gibi varsayıp seni şaşkınlığa uğratan cümleyi kuruyor - gelişim düzeyine ver çocucuğun, bir yaşa kadar normaldir.

    YanıtlaSil
  2. Zaten şaşkınlığa uğratan şey varmış gibi davranması. Normal olduğunda hemfikir değilim.

    YanıtlaSil
  3. Dediğim gibi, eller kafaya sanki bez yokmuş gibi uzanmış :)

    - Görüntüyü durdurup ahkam kesen futbol yorumcusu gibi hissettim bir anda

    YanıtlaSil
  4. Bezi hissettikten sonra dahi 'annemin güzel saçları' cümlesi söylemek...

    Açıkcası ben de görüntüyü dondurdum ve hala donuk diyeyim sen anla :)

    YanıtlaSil
  5. Al geri Uğur, oynat hocam oynat, tam burda dur!!:) Şaka bir yana, çocuğun o davranışı acaba aslında var olduğunu bildiği saçlara yönelik mi sergilediğine mi yoksa bez parçasını saç olarak değerlendirdiğine mi olduğunu düşünmek lazım. Zor bi durum ayırt etmesi ama zannederim ki, çocuk anneye olan sevgiyi göstermiş. Saçlar bahane;)

    YanıtlaSil
  6. Dilmen nerde, Çolak nerde? Getirin onları tartışalım sabaha kadar!

    YanıtlaSil