Kendim gibi bir adam buldum uzun bir aradan sonra. Kirpi konuşturup, balık tutarken kolunu balık tutmuş balıkçının o hiç kimsenin göremediği kolun balık şeklinde oluşunu bilen biri.
-Aaa, koluna ne oldu?
-Balık yuttu!
Artık sen de biliyorsun. Ama görmemekte direniyorsun. Balık şeklinde o kol artık. Bütünleşmiş acısıyla.
-Bügun neyin var?
-Sevgilimden ayrıldım.
Artık sen de biliyorsun. Bugünkü benin kendi istemiş ve bütünleşmiş acısını. Ben görüyorum, sen sormaya devam ediyorsun.
Bir kirpi vardı ya cümlelerimin taa en başında, işte;
Kirpiyle konuşan adam: Bilge Karasu
Kitap: Göçmüş Kediler Bahçesi.
Okunduğu tarih: Göçmüş Tospağanın kendine dönüş günü.
Bu kitabı okuyan herkes bunu bilmeyecek. Tıpkı o kolsuz adamı görüp balığı görmeyecek, benim o günkü acımı hissetmeyecekler gibi. Ama ben sayesinde şu vakit bunu bilecek.
Peki ne değişecek?!
10.08.08
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder