İkinci Geçen

 fotoğraf

aydılanmaya gidiyor cümlelerimiz

birbirimize ışık tutan iki bireyiz

içimden geçeni söylemek isterken sana

senin içinden geçeni söylüyorum bir anda

senin içinden geçen benim cümlelerim oluyor sonra

aynı cümleleri, birbirimizin içinden "ikinci" geçenleri söylediğimiz anda kuruyoruz.

biz.

ikinci geçen hep birincinin karanlığını aydınlatıyor.

ışıldıyor ortalık

parıltılı,

çekici,

buna biz de aldanıyoruz artık

kurduklarımızla değil

yaşadıklarımızla varız o an

"diğerleri" gibiyiz

söyleyemediklerimiz içinde bir biziz

hep baştan alıyoruz, çok sakiniz

çünkü yolun sonuna gelince intihar etmek gerekiyor

bizse karşımızdakine kıyamıyoruz

uçurumun sonu müthiş bir aydınlık oysa

biz ise karanlık olanlarız

şimdilik birbirimize tuttuğumuz ışıkla aydınlanıyoruz

bu yetiyor.

"sanki" yetiyor.