Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabı uzun süredir rafta beni bekleyen bir kitaptı. Bu tür bekleyen kitaplarım için doğru zamanı bekliyorlar diyorum. Tabii bu teorim bazen boşa çıksa da bu kitap için öyle olmadı.
Kitap, size, yüzünüzü hafifçe okşayarak geçen rüzgarın en son ne zaman bu kadar güzelleştiren bir şey olduğunu düşündüyseniz o zamandan az biraz zaman sonra gelecektir. Ya da durun o rüzgarı belki de bu kitapla hissedeniniz olacak. Ve rüzgar size şunu anlatacak, fırtına da iyidir bir de onu tüm benliğinle görmelisin.
Kadınlara yazılmış bir kitap mı? Bence hayır. Ama biz kadınların içindeki yabanıl duyguları bastırmamayı ne zaman öğrenirsek o zaman güzel olduğumuzu anlatan bir kitaptır. Evcilleşmek istememizin, ruhun tüm açmazlarının ve bizim için kurgulanmış hayatların bizi sürüklediği zgarla savrulup gitmek mi, yoksa rüzgara yüzünü dönüp iyi hissedecek bir şeyler bulmak mı?
Tinselliğin baskınlığı ile bana Yaşama Sanatı(Crispin Sartwell) kitabını anımsatsa da daha yoğun bir şekilde -ki bu en sevdiğim- psikolojik çözümlemeleri içeriyordu. Çeşitli mitolojik özgün masallar üzerinden psikanalitik yorumlamalar ve açıklamalar geliyor. Bu yönü de kitabın okunabilirliğine katkı sağlıyordu. İşte tam da bu yönü başucu kitabı olması için bir etken. Açıp bir bölüm okuyup kapatmak iyi hissetmenize sebep olabilir.
Kitabı okurken alında ne kadar çok kişiyle aynı anda bu kitabı okuduğunu gördüm. Buna Juliette Binoche da dahil(bknz. instagram hesabı). Bu diğer kitaplarda beni çok rahatsız edecek bir şey iken, bu kitapta hiç de öyle olmadı. Çünkü bu kitabı okumak ve kesinlikle devam edebilmek bir tercih... Popülariteden, tüketim nesnesi olmaktan uzak bir tercih. Tercihimi, tercihimizi çok sevdim ve iyi hissettim. Kaç yazara gerçekten teşekkür etmek istedim bilmiyorum ama Clarissa P. Estes'e bin şükran...
Bu şükranı en son Silvia Pérez Cruz'a iletmiştim. O da kesin bir kurtlarla koşan kadınlar okuyucusudur diyebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder