1899'da yazılan ve 19.yy'ın en mide bulandırıcı kitabı olarak nitelenen roman.
Avrupalının ayıbı Doğu ülkelerinin merhametsizlikleriyle örtüştürmek maksatlı yazılmamıştır bu kitap.Ya da dünya insanları işkenceyi romanda görsün de değildir olay.
Çin'de bir bahçe, o bahçe ki yaşadığımız dünyadan farksız, otlu böcekli, ağaçlı olmayı bırak insan ve kan kaynayan...
Ne diyorduk, Çin'de bir bahçe, İşkence Bahçesi, evet ya Çin işkencesi...
Bir eğlence parkı, stres atıp kahkahalarla yırtınacağınız bir mekan, ürkekliğimizden, korkaklığımızdan cesaretimizden ilham alınıp bize sunulan Çin kölelerinin "işkence" deki anları. Mekan : İşkence Bahçesi.
İşkence edilen vücutların önünde yaşanan bir sevgi. İşkenceye eş zamanda var olan bir aşk.
Aşkı yaşatmak için iki taraf gerekli. Biri aynı zamanda işkence görenlere aşıksa, onu böyle mi kabul etmeli! Etrafımızda işkenceyi eğlence görenlere müsama göstermenin yolu sadece aşık olmaktan geçmiyor demeli.
Octave Mirbeau herkes işkenceye aşık, geri kalanı ise herkese aşık demekle yetinmemiş! Bir gün herkes işkenceye olan aşkından ölecek de demiş!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder