Oğuz Atay'a başlamak da bitirmek de çok zor. Yazarın çok az kitabının olmasına rağmen hayatımızın her alanına parmak basan öz eleştiri yeteneği paha biçilemez. Tehlikeli Oyunlarda yine bu silahı (öz eleştiri) büyük bir itina ile kullanan yazar, yazdıkları ve yaşadıklarıyla eşine az rastlanır kurgusuyla günler boyu bizi hayattan alıkoyup tekrar onun içine fırlatma gücüne sahip...
Hikmet'in iç ses ve dış sesleri arasındaki o ince çizgi her an aşılmaya hazır önümüzde duruyor roman boyunca. Nefret ettikleri, hayatı, çocukluğu, sevdikleri, kayıpları, kazanamadıkları; yani onu kendisi yapan şeyler...
Tutunamayanlar romanına çok yakın bir işleyişle, hatta sonunu dahi aynı karanlık çukura çıkaran anlatımıyla bize başka bir "reddetme" kitabı bırakmıştır Oğuz Atay.
Herkesin oyun oynadığı ama tek bir kişinin onlarla oyun oynuyormuş gibi ilgilendiği hayatında Hikmet Benol, tehlikeli olan bu oyunda gidebileceği son noktaya dek ilerlemektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder